due
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt dúfa; tyding 2 frå engelskTyding og bruk
- i overført tyding: fredsvenleg talsperson med vilje til å samarbeide, særleg politikar; til skilnad frå hauk (1, 2)
- som etterledd i ord som
- fredsdue
- skyteskive som blir kasta opp i lufta
- som etterledd i ord som
- leirdue
Faste uttrykk
- hauk og dueleik der éin deltakar skal prøve å fange dei andre