Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

substantiv hankjønn

dekadanˊse; dekadanˊgse

gjennom fransk, frå latin de- og cadere ‘falle’; jamfør de-

oppløysing som følgje av overdriven forfining;
forfall (2, 1), nedgang (2), tilbakegang (2)
Døme
- vestleg dekadanse;
- teikn på dekadanse;
- åndeleg dekadanse
litterær retning mot slutten av 1800-talet der det vart uttrykt forakt for borgarlege konvensjonar
Døme
- den franske dekadansen

adjektiv

frå fransk; jamfør dekadanse

som vitnar om dekadanse;

substantiv inkjekjønn

frå tysk; av forfalle