Nynorskordboka
termin
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein termin | terminen | terminar | terminane |
Opphav
frå tysk; av latin terminus ‘grense’Tyding og bruk
- avgrensa tidsrom
Døme
- butikken gjekk i pluss i første termin
- som etterledd i ord som
- budsjettermin
- forskingstermin
- fastsett tidsfrist;
Døme
- avdraga er fordelte på fleire terminar
- sum (avdrag eller renter) som ein skal betale innan termin (2)
Døme
- betale førre termin
- rekna dato for fødsel (1)
Døme
- ho har termin i slutten av juni;
- barnet kom to dagar før termin