Nynorskordboka
termin
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein termin | terminen | terminar | terminane |
Opphav
frå tysk av; latin terminus ‘grense’Tyding og bruk
- avgrensa tidsrom
- fastsett tidsfrist, forfallsdag
Døme
- betalingstermin
- sum (avdrag eller renter) som ein skal betale innan ein viss frist