Avansert søk

11 treff

Nynorskordboka 11 oppslagsord

dømekraft, dømmekraft

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

evne (1 til å vurdere;
Døme
  • ha god dømekraft;
  • alkohol svekkjer dømekrafta

vurderingsevne

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

Døme
  • vise sviktande vurderingsevne

skjøn, skjønn 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt skyn

Tyding og bruk

  1. dømekraft;
    forstand, vit;
    vurdering
    Døme
    • ha skjøn på noko;
    • etter mitt skjøn er dette bra greier
  2. omdøming, vurdering eller takst føreteke av det offentlege
    Døme
    • halde offentleg skjøn;
    • få noko avgjort ved skjøn

skjønsemd, skjønnsemd

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt skynsemd

Tyding og bruk

det å vere skjønsam (1);
dømekraft, forstand;
forståing, toleranse
Døme
  • vise skjønsemd

judisium

substantiv inkjekjønn

Opphav

av latin judicium, av judicare ‘døme’

Tyding og bruk

Døme
  • ha godt judisium

dømeevne, dømmeevne

substantiv hokjønn

Opphav

av døme (2

Tyding og bruk

Døme
  • vise sviktande dømeevne

kløkt

substantiv hokjønn

Opphav

av lågtysk klücht ‘skjemt’; samanheng med kløyve

Tyding og bruk

det å ha god dømekraft;
Døme
  • vise kløkt;
  • bruke politisk kløkt

klokskap

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt klókskapr; jamfør -skap (1

Tyding og bruk

det å vere klok;
sikker dømekraft
Døme
  • vise mot og klokskap

omdøme, omdømme

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt umdǿmi

Tyding og bruk

  1. dom eller meining om noko eller nokon;
    Døme
    • stå høgt i folks omdøme;
    • tenkje på omdømet sitt
  2. evne til å døme om noko;
    Døme
    • ha eit sikkert omdøme

nedvurdering

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å nedvurdere eller bli nedvurdert
Døme
  • ei nedvurdering av eiga dømekraft;
  • vere utsett for nedvurdering og erting