Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 2 oppslagsord

buplikt

substantiv hokjønn

Opphav

av bu (3

Tyding og bruk

plikt til å bu på ein viss stad, til dømes på ein gard som ein eig
Døme
  • eigaren er pålagt bu- og driveplikt

driveplikt

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

plikt til å drive (3, 3) landbrukseigedom ein eig;
jamfør buplikt