Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

brennpunkt

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

punkt der lysstrålar møtest etter å ha gått gjennom ei samlelinse eller vortne reflekterte frå ein holspegel;
fokus (3)
nemning for eit visst punkt i eit kjeglesnitt
i overført tyding: sentrum for noko viktig eller interessant;
midtpunkt (2)
Døme
- kome i brennpunktet for ein konflikt

fokus

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin ‘eldstad’

Tyding og bruk

det å samle interessa om noko;
merksemd, konsentrasjon (1), søkjelys (2)
Døme
- setje noko i fokus;
- med helse i fokus;
- ha auka fokus på psykiske problem;
- ha eit særskilt fokus på mangfald
det som interessa samlar seg om;
brennpunkt (3)
Døme
- ha feil fokus;
- det som er fokus i saka
i fysikk: punkt der lystrålar blir samla etter å ha gått gjennom ei linse;
brennpunkt (1)
i medisin: utgangspunkt for infeksjon eller liknande
i språkvitskap: del av språkleg bodskap som avsendaren framhevar gjennom til dømes trykk (3, 4)

biletpunkt, bildepunkt

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

brennglas

substantiv inkjekjønn

Opphav

Tyding og bruk

linse (3) som samlar lysstrålar i eit brennpunkt (1);

Døme

setje fyr på ei avis med eit brennglas

samlelinse

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

konveks linse som samlar strålar i eit brennpunkt (1);

motsett spreielinse