Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

bluss

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå lågtysk; samanheng med norrønt blys ‘fakkel, loge’

Tyding og bruk

lysande loge;
flamme (1, 1);
jamfør gassbluss
Døme
- eit propanapparat med to bluss
lys til å signalisere med;
jamfør naudbluss

blusse

blussa

verb

Opphav

Tyding og bruk

brenne med logande flammer;
gje frå seg lys
Døme
- ei fyrstikkflamme som blussar nokre sekund
skine (1)
Døme
- blomstrane blussar
raudne
Døme
- kinna blussar av vinen;
- vere så stolt at ein blussar i kinna
gje signal med bluss (2)
Døme
- blusse etter los

Faste uttrykk

blusse opp
- byrje å brenne kraftig (att);
  flamme opp
  elden blussar opp;
  skogbrannen blussa opp att
- i overført tyding: kome kraftig til uttrykk;
  bli meir intens;
  auke
  striden blussa opp

naudbluss, nødbluss

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

bluss (2) brukt som naudsignal

sparebluss

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

bluss på kokeapparat og liknande som bruker lite brennstoff

bles

substantiv inkjekjønn

Opphav

truleg samanheng med norrønt blys ‘fakkel, bluss’

Tyding og bruk

særleg på hest: lys eller kvit stripe eller flekk nedetter panna