Artikkelside

Nynorskordboka

flamme 1

substantiv hankjønn eller hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
kjønn	eintal		fleirtal
kjønn	ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
hankjønn	ein flamme	flammen	flammar	flammane
hokjønn	ei flamme	flamma	flammer	flammene

Opphav

gjennom tysk; frå latin flamma

Tyding og bruk

tunge av eld frå noko som brenn;
loge (2, eldtunge
Døme
- tenne ei flamme;
- brenne med flamme
noko som liknar på ei flamme (1, 1)
Døme
- flammer i huda
sterk hugrørsle, eldhug
Døme
- predikanten tende ei flamme i dei unge
person som ein er forelska i;
kjærast
Døme
- den siste flamma hans

Faste uttrykk

gå opp i flammer
brenne opp
heile kvartalet gjekk opp i flammer
i fyr og flamme
- i full fyr;
  overtend
  huset var i fyr og flamme
- sterkt oppglødd
  dei vart i fyr og flamme over ideen
stå i flammer
stå i brann;
brenne
huset stod i flammer