Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

alliere

alliera

verb

Opphav

gjennom fransk; frå latin alligare ‘binde, halde fast’ av ad ‘til’ og ligare ‘sameine’

Tyding og bruk

  1. perfektum partisipp som adjektiv som er i samband
    Døme
    • allierte land;
    • dei allierte sigra i begge verdskrigane

Faste uttrykk

  • alliere seg med
    refleksivt i uttrykk
    gjere samband med;
    inngå ein allianse;
    skaffe seg hjelp frå nokon
    • alliere seg med andre firma;
    • alliere seg med ein kjentmann

alliere seg med

Tyding og bruk

gjere samband med, skipe ein allianse;
òg: skaffe seg hjelp frå nokon;
Sjå: alliere
Døme
  • alliere seg med andre firma, kommunar, grupper;
  • alliere seg med ein kjentmannfå hjelp

allianse

substantiv hankjønn

Uttale

-anˊse; -anˊgse

Opphav

frå fransk; av alliere

Tyding og bruk

avtale om gjensidig stønad
Døme
  • alliansen mellom Hitler og Mussolini;
  • ein allianse mellom bønder og fiskarar

alliert

adjektiv

Uttale

alieˊrt

Opphav

av alliere

Tyding og bruk

som er i allianse, samband
Døme
  • allierte land;
  • allierte styrkar
  • brukt som substantiv:
    • ein viktig alliert;
    • ein trufast alliert;
    • våre allierte;
    • dei allierte sigra i begge verdskrigane