alliere
alliera
verb
Opphav
gjennom fransk; frå latin alligare ‘binde, halde fast’ av ad ‘til’ og ligare ‘sameine’Tyding og bruk
- perfektum partisipp som adjektiv som er i samband
Døme
- allierte land;
- dei allierte sigra i begge verdskrigane
Faste uttrykk
- alliere seg medrefleksivt i uttrykkgjere samband med, skipe ein allianse;
òg: skaffe seg hjelp frå nokon- alliere seg med andre firma, kommunar, grupper;
- alliere seg med ein kjentmann – få hjelp