Avansert søk

Nynorskordboka 22 oppslagsord

substantiv hankjønn

gjennom tysk; frå mellomalderlatin capucinus ‘hette, hue’, av caput ‘hovud’

substantiv hokjønn

av mellomalderlatin cap(p)a; jamfør kåpe

sidt og laust plagg, ofte utan ermar og med eller utan hette
Døme
- ein domar i svart kappe
- - munkekappe
ytterplagg med tynnare stoff enn i ein frakk
Døme
- ho leitar i lommene på kappa
- - regnkappe
hovudplagg av lett stoff for kvinner
smalt, rynkete tøystykke over vindauge, dør, på kjole eller liknande
hylster (1), dekke (1, 1)
- - blykappe
  - frøkappe
  - hælkappe
hudfald hos blautdyr;
jamfør kappedyr
lite hus eller lok over nedgang på fartøy
tekst som inngår i artikkelbasert doktoravhandling og som samanfattar og bind saman dei ulike artiklane;
samanbindingsartikkel

bere kappa på begge akslene
prøve å vere ven med begge partar i ein strid;
tene to herrar
kappe og krage
presteembete
snu/vende kappa etter vinden
stø det som for tida er mest populært
partiet får kritikk for å snu kappa etter vinden;
ein lyt halde på prinsippa sine framfor å vende kappa etter vinden
ta på si kappe
ta ansvaret for eller utgiftene med

substantiv hokjønn

norrønt hetta; av hatt

hovudplagg som dekkjer hovudet og halsen, ofte festa til anorakk eller liknande
Døme
- ta opp hetta på anorakken
toppdel (til dømes på fugl, skorstein) som liknar ei hette (1)
Døme
- ei hette av nysnø på toppen
- - avtrekkshette
  - tåhette