Artikkelside

Nynorskordboka

deksel

substantiv inkjekjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
eit dekseldekseletdekseldeksla

Opphav

frå lågtysk; av dekkje

Tyding og bruk

verjande lok (2 eller hette (2);
noko som dekkjer opninga til ein gjenstand
Døme
  • dekselet på maskina;
  • ein stikkontakt med deksel