orden
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom lågtysk; frå latin ordoTyding og bruk
- rekkjefølgje, plassering
Døme
- namna står i alfabetisk orden
- regelbunden tilstand;system
Døme
- ha god orden i sakene sine
Døme
- syte for ro og orden
- i biologi: systematisk gruppe av organismar;underordna klasse (1, 2) og overordna familie (3)
Døme
- ein orden femner i regelen om fleire familiar
- samskipnad som følgjer faste reglar
Døme
- ein geistleg orden
- som etterledd i ord som
- munkeorden
- nonneorden
- riddarorden
Døme
- St. Olavs orden
Faste uttrykk
- for ordens skuldfor at alt skal gå riktig for seg
- ho ville forklare situasjonen for ordens skuld
- gå i ordenbli ordna
- saka gjekk i orden
- i orden
- i stand
- bilen er i orden
- greitt, ok
- det er i orden at du kjem på søndag
- i tur og ordeni rekkjefølgje;
etter kvarandre - slutta ordenrørsler i ei oppstilt militæravdeling der alle har fast plass
- drill og marsj er former for slutta orden
- spreidd ordenmed større avstand til andre soldatar
- dei går frå leiren i spreidd orden