plass
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt plaz, gjennom lågtysk, frå latin platea ‘brei gate’; samanheng med plateTyding og bruk
- ope område i by, omgjeve av bygningar og ofte med benker, planter og liknande
Døme
- byen har mange fine plassar
- større, ope område som blir brukt til eit særskilt føremål
- som etterledd i ord som
- avfallsplass
- flyplass
- idrettsplass
- stad der nokon driv ei viss verksemd
- som etterledd i ord som
- arbeidsplass
- fiskeplass
- kontorplass
- stad, lokalitet (1);
Døme
- kome til ein ny plass;
- langs vegen var det mange fine plassar der vi kunne raste
- om eldre forhold: husmannsplass
- avgrensa stad der ein kan sitje, stå eller liggje
Døme
- hesten står på plassen sin i stallen;
- det er framleis ledige plassar på toget
- stad der noko høyrer til eller skal vere
Døme
- ho fekk plass på studiet i Bergen
- volum eller areal som trengst eller kan fyllast;
Døme
- ha god plass;
- det var ikkje plass til dei på bussen
- posisjon, rang;plassering
Døme
- ha ein framskoten plass i partiet;
- ho kom på andre plass i NM
Faste uttrykk
- falle på plassordne seg;
bli klar- viss finansieringa fell på plass, blir brua ferdig om to år
- setje på plass
- snakke nokon til rette;
stramme opp, refse- ho sette motdebattantane på plass
- gjere det klart korleis ting skal vere
- setja tinga på plass
- ta plasssetje seg;
stille seg opp - vere på sin plassvere passande, relevant eller liknande
- orsakinga var heilt på sin plass