Artikkelside

Nynorskordboka

huk 1

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein huk	huken	hukar	hukane

Opphav

av lågtysk hok, huk ‘vinkel, hjørne, landtunge’

Tyding og bruk

skarp kurve;
djup vik;
tverr sving
Døme
- vegen går i hukar
høgt nes, berg som stikk fram (særleg ved havet)
enkel hytte;
skur med halvtak;
jordgamme;
jamfør gapahuk