faen 1
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt fjándinnTyding og bruk
- brukt forsterkande i spørsmål
Døme
- kva faen skulle eg gjere?
- kven faen er du?
- brukt i uttrykk med visse verb i konjunktiv (1)
Døme
- faen steike!
- faen ta deg!
- no må han faen ta meg gje seg
- brukt i uttrykk som skildrar ein person
Døme
- ein fattig faen;
- ein sleip faen
Faste uttrykk
- det er som faendet er utgjort
- eg veit da faen(opphavleg det veit da faen ‘det er det berre faen som veit’) brukt for å uttrykkje uvisse og ansvarsfråskriving
- faen i helvetebrukt for å uttrykkje sinne
- det har eg faen i helvete ikkje gjort
- faen megbrukt til å forsterke ei utsegn
- det skal vi faen meg bli to om
- for faenbrukt for å forsterke ei utsegn
- du kunne vel for faen ha reist deg
- full av faenvondskapsfull
- gje faen ivere likegyldig til;
ikkje bry seg om - gje faen med feitt påvere fullstendig likegyldig til
- gje faenikkje bry seg
- ho lærte meg å gje faen
- gå ein faen ifå lyst på å gjere noko gale
- det gjekk ein faen i han
- ikkje faenslett ikkje;
neimen (1)- ikkje faen om eg skal gjere det
- som faenmed stor kraft;
intenst- tøff som faen;
- det hastar som faen;
- vere skuldig som berre faen