jord
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt jǫrðTyding og bruk
- i bunden form eintal: kloten som menneska bur på, planeten Tellus
Døme
- her på jorda;
- jorda går rundt sola;
- satellitten går i ei bane 36 000 km frå jorda
- i bunden form eintal: jordoverflata
Døme
- bøye seg til jorda
- masse som utgjer jordskorpa, og som kan dyrkast;
Døme
- bryte ny jord;
- dyrke jorda;
- god jord;
- få kornet i jorda;
- eige mykje jord;
- gje frå seg jorda
- som etterledd i ord som
- dyrkingsjord
- matjord
- lause avleiringar som vekstar kan leve i
Døme
- kjøpe jord til potteplantene
- som etterledd i ord som
- blomsterjord
Faste uttrykk
- alt mellom himmel og jordalt mogleg
- falle i god jordbli godt motteken, verke godt
- falle til jordamislykkast
- alle forslaga hadde falle til jorda
- gå under jordagøyme seg;
gå i skjul - halde seg på jordavere jordnær
- jamne med jordaleggje (hus, byar) i ruinar
- moder jordjordkloten sett som opphavet til alt liv
- ned på jordatil ei realistisk forståing av situasjonen;
i ein nøktern tilstand- ho kom fort ned på jorda igjen etter valet
- stikke fingeren i jorda og lukte kvar ein erfinne ut kva stode ein er i, og handle etter det