Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 61 oppslagsord

instrumentere

instrumentera

verb

Opphav

jamfør instrument

Tyding og bruk

  1. arrangere eit musikkstykke for orkester;
    fordele røystene i ein komposisjon mellom dei ulike instrumenta;
  2. utstyre med instrument (1)
    Døme
    • bilen er enkelt, men tilstrekkeleg instrumentert
Artikkelside

konsertant

adjektiv

Tyding og bruk

  1. om instrument i orkester: som blir spela solo skiftevis med andre soloinstrument
  2. som blir framført som konsert
    Døme
    • ei konsertant framføring av operaen
Artikkelside

musikk

substantiv hankjønn

Opphav

av gresk musike (tekhne) ‘(kunsten til) musene’; jamfør muse (1

Tyding og bruk

  1. kunstart med tonar i ein estetisk heilskap av rytme, melodi og harmoni;
    Døme
    • song og musikk;
    • klassisk musikk;
    • norsk musikk;
    • studere musikk;
    • høyre på musikk;
    • setje musikk til eit dikt;
    • Bartóks musikk
  2. særleg i bunden form eintal: orkester (1), korps (3)
    Døme
    • der kjem musikken;
    • musikken spela opp

Faste uttrykk

  • absolutt musikk
    musikk som ikkje byggjer på noko anna enn musikalske verkemiddel;
    motsett programmusikk
  • for/med full musikk
    av alle krefter
  • levande musikk
    musikk som blir spela direkte, og som ikkje er opptak
  • musikk i øyra
    noko ein blir glad for å høyre
    • desse lovnadene lyder som musikk i øyra
  • musikk på boks
    innspela musikk;
    til skilnad frå levande musikk
  • søt musikk
    • gjensidig erotisk tiltrekning
      • han og ho møtest, og søt musikk oppstår
    • noko som vekkjer glede
      • tankar om økonomisk rettferd læt som søt musikk
Artikkelside

konsertere

konsertera

verb

Tyding og bruk

  1. gje konsert
  2. veksle mellom at solistar og orkester har melodiføringa
Artikkelside

kontrabass

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

største og djupaste strykeinstrument i eit orkester;
Artikkelside

konsertmeister

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

leiande førstefiolinist i eit orkester
Artikkelside

konsert

substantiv hankjønn

Opphav

frå italiensk ‘overeinskomst, samklang’; av latin concertare ‘stridast’

Tyding og bruk

  1. offentleg framføring av musikk
    Døme
    • halde konsert;
    • gå på konsert
  2. musikkverk for soloinstrument og orkester
    Døme
    • konsert for fiolin og orkester
Artikkelside

kapellmeister

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

dirigent for orkester
Artikkelside

kapell

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt kapella, gjennom lågtysk; frå mellomalderlatin capella, diminutiv av capa ‘kappe’, opphavleg ‘kyrkjerom der kappa til Sankt Martin var gøymd’

Tyding og bruk

  1. mindre kyrkje;
    sidebygning i kyrkje
    Døme
    • bygda har berre kapell
  2. lite orkester
  3. overbygg av stenger og presenning på lasteplan
    Døme
    • lastebil med kapell
Artikkelside

kantate

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

frå italiensk ‘song’; av latin cantare ‘syngje’

Tyding og bruk

  1. høgstemt korverk med solostemmer og orkester
  2. tekst til kantate (1)
Artikkelside
Side 2 av 7