Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no
, Bokmålsordboka og Nynorskordboka
Bokmålsordboka og Nynorskordboka
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Meny
Hjelp
Om ordbøkene
Innstillingar
Kontakt oss
NN
Nettsidespråk,
, Display language
, Мова
Avansert søk
Vanleg søk
Ordbøker
Begge ordbøkene
Bokmålsordboka
Nynorskordboka
Søk
Oppslagsord
Med bøygde former
Fritekstsøk
Ordklasse
alle
verb
substantiv
adjektiv
pronomen
determinativ
adverb
preposisjonar
konjunksjonar
subjunksjonar
interjeksjonar
Nullstill
Listevisning
Søkjehjelp
Eitt treff
Nynorskordboka
15
oppslagsord
dugnad
substantiv
hankjønn
Vis bøying
Opphav
norrønt
dugnaðr
‘hjelp’
;
av
duge
Tyding og bruk
felles, uløna og frivillig arbeid, ofte av praktisk karakter
Døme
alt er gjort på dugnad
;
timevis med dugnad er lagt ned
Artikkelside
duge
duga
verb
Vis bøying
Opphav
norrønt
duga
;
samanheng med
dyd
og
dyktig
Tyding og bruk
vere
brukande
,
gagne
;
vere
dugande
(2)
Døme
dette duger ikkje
stort
treet duger ikkje til vyrke
vere flink
eller
sterk nok, vere
før
(
1
I
, 1)
Døme
duge til jobben
greie
(
3
III
, 2)
, kunne
Døme
han dugde ikkje teie lenger
Artikkelside
dugande
adjektiv
Vis bøying
Opphav
presens partisipp
av
duge
Tyding og bruk
dyktig, god, flink
;
dugeleg
(1)
Døme
dugande folk
;
vere dugande til noko
brukande, tilstrekkeleg
;
rikeleg, svær
Døme
i dugande stand
brukt som
adverb
:
dugande varmt
Artikkelside
dug
substantiv
hankjønn
Vis bøying
Opphav
norrønt
dugr
;
av
duge
Tyding og bruk
dugleik
Døme
ha både hug og dug til noko
;
det er dug og nerve i filmen
Artikkelside
bjå
verb
Vis bøying
Opphav
truleg av
brå
(
2
II)
Tyding og bruk
duge, bli (til noko), gagne
;
tene til
vere førebod om, varsle
Artikkelside
Forrige side
Side 2 av 2
Neste side
Resultat per side:
10
20
50
100