Avansert søk

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

verb

adjektiv

norrønt galinn, opphavleg ‘fortrolla’; opphavleg perfektum partisipp av gale

som er frå vitet, frå seg sjølv
Døme
- eg trur eg blir galen av dette bråket;
- mannen må jo vere sprøyte galen;
- te seg som galne
styrlaus (2), vill (4), laussleppt;
sinna
Døme
- galne påfunn;
- vere ung og galen;
- bli galen på ein for noko;
- full og galen
svært ihuga, huga eller hugteken;
vill etter
Døme
- ho er heilt galen etter han;
- han er galen etter å spele fotball;
- vere galen etter søtt
- - fartsgalen
  - fotballgalen
  - jentegalen
brunstig
Døme
- kua er galen
- - brundgalen
ikkje korrekt;
feilaktig, ukorrekt, urett (2, 1), vrang (3)
Døme
- ta galen lei;
- rette og galne svar;
- riv ruskande galne opplysningar;
- det er noko gale med motoren
- brukt som adverb
  klokka går gale;
  dei fór gale i denne saka
ikkje bra;
uheldig (3), lei (3, 2), ille (1, 2)
Døme
- det er noko gale fatt;
- det er for gale at han aldri skulle gifte seg;
- gå frå gale til verre;
- det heldt på å gå gale på køyreturen;
- det er så gale med meg no at eg søv ikkje om nettene
ulovleg, moralsk klanderverdig
Døme
- det er gale å lyge;
- dette er gale av deg;
- kome på galne vegar;
- kva har eg eigenleg gjort deg gale?

aldri så gale at det ikkje er godt for noko
ei hending som berre ser uheldig ut, kan likevel føre med seg noko positivt