sans
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom fransk; frå latin sensus ‘kjensle, forstand’, av sentire ‘kjenne, merke’Tyding og bruk
- forståing, interesse, skjøn
Døme
- ha sans for humor;
- ha kritisk sans
Døme
- det er ikkje sunn sans i det du seier
Faste uttrykk
- ha ein sjette sansvere synsk
- sans og samlingevne til å forstå og tenkje;
forstand (1), medvit (1), fatning- vere ved sans og samling;
- kome til sans og samling;
- gå frå sans og samling;
- drikke seg frå sans og samling
- sjuande sansalmanakk med plass for eigne notatar