juble
jubla
verb
Opphav
gjennom tysk jubeln, av jubilieren og mellomalderlatin jubilare, frå latin jubilum ‘rop, huiing frå gjetarane’; jamfør jubelTyding og bruk
rope og syngje av glede
Døme
- juble over sigeren;
- juble av glede
- brukt som adjektiv
- eit jublande rop
- brukt som adverb
- vere jublande glad