Nynorskordboka
juble
jubla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å jublaå juble | jublar | jubla | har jubla | jubl!jubla!juble! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| jubla + substantiv | jubla + substantiv | den/det jubla + substantiv | jubla + substantiv | jublande |
Opphav
gjennom tysk jubeln, av jubilieren og mellomalderlatin jubilare, frå latin jubilum ‘rop, huiing frå gjetarane’; jamfør jubelTyding og bruk
rope og syngje av glede
Døme
- juble over sigeren;
- juble av glede
- brukt som adjektiv
- eit jublande rop
- brukt som adverb
- vere jublande glad