forfølgje, forfylgje, forfølge
forfølgja, forfylgja, forfølga
verb
Opphav
frå lågtysk; av for- (2 og følgjeTyding og bruk
- følgje etter for å fange eller drepe
Døme
- forfølgje byttet
- følgje og plage
Døme
- forfølgje opposisjonelle;
- vere forfølgd av uhell;
- minna forfølgjer han
- stadig arbeide med for å føre vidare;halde fram med, følgje opp
Døme
- forfølgje eit mål;
- forfølgje suksessen
- gå rettens veg med
Døme
- forfølgje ei sak