Enkelt søk | Nynorskordboka

Nynorskordboka 2 oppslagsord

verb

samangliding av lågtysk breken og bräken

få til å knekke med å bøye, trykkje eller liknande;
bryte (1)
Døme
- brekke av ei lita grein;
- ho brekte nakken på fisken
knekke (1, 1), breste (2, 1)
Døme
- skistaven brekte;
- leppestiften var brekt
arbeide ut layouten i ei trykksak
Døme
- dei hadde laga det redaksjonelle stoffet og brekt avissidene sjølve
endre ein farge med å blande han med ein annan farge
Døme
- brekke fargen mot gult

substantiv hokjønn

norrønt brekka

stor, bratt bakke;