Nynorskordboka
veng
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein veng | vengen | vengar | vengane |
venger | vengene |
Opphav
norrønt vængr, jamfør ving; i tyding ‘flyveng’ frå engelskTyding og bruk
Faste uttrykk
- klippe vengene påkue, hemje
- systemet klipper vengene på dei unge talenta
- kome seg på vengenelette (3, 4), flyge
- ta under vengenesyne omsorg for nokon;
beskytte- den foreldrelause ungen vart tatt under vengene til ei einsleg tante