Nynorskordboka
veke
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei veke | veka | veker | vekene |
Opphav
norrønt vika; samanheng med vike (1 og veksleTyding og bruk
- tidsrom på sju dagar (rekna frå og med måndag til og med søndag)
Døme
- måndag er første dagen i veka;
- året har 52 veker
- vekedagar som ikkje er helg;
arbeidsveke- femdagars veke;
- møtast ein gong i, for veka;
- bli veka ut, til ende – til og med sundag
- arrangement, tilskiping, høgtid som varer (om lag) ei veke (1)
Døme
- studentveke;
- den stille veka – sjå still (2, 2)