Nynorskordboka
udømeleg, udømmeleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| udømeleg | udømeleg | udømelege | udømelege |
| udømmeleg | udømmeleg | udømmelege | udømmelege |
Opphav
norrønt údǿmiligr, eigenleg ‘som er utan døme’Tyding og bruk
som adverb: uhorveleg, overlag (2
Døme
- udømeleg stor, stygg