Nynorskordboka
leir 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein leir | leiren | leirar | leirane |
Opphav
frå tysk; same opphav som lægerTyding og bruk
- område med telt, brakker eller liknande som mellombels opphaldsstad;
Døme
- slå leir;
- bryte leir;
- liggje i leir
- som etterledd i ord som
- fangeleir
- flyktningleir
- konsentrasjonsleir
- militærleir
- samling der ein ligg i leir (1, 1);
Døme
- reise på leir
- som etterledd i ord som
- konfirmantleir
- speidarleir
- treningsleir
Døme
- bygdefolket var delt i to leirar
Faste uttrykk
- liv i leirenliv og oppstyr i flokken