Nynorskordboka
frukt
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei frukt | frukta | frukter | fruktene |
Opphav
seint norrønt fruktr, gjennom lågtysk; frå latin fructus av frui ‘nyte’Tyding og bruk
- etande, saftig og kjætrik del av plante, til dømes eple, appelsin og mango
Døme
- dyrke frukt og grønsaker;
- lage ein søt dessert med frukt
- fruktemne (1) (hos dekkfrøingar) omlaga etter frøinga;i botanikk: del av plante som ber eitt eller fleire frø, og som omfattar bær (1, 1), steinfrukt, nøtt (1) og kapsel (5)
Døme
- setje frukt
- i overført tyding: utbyte, godt resultat, vinning;
Døme
- hauste fruktene av arbeidet;
- tilstanden er ei frukt av dårleg planlegging;
- samarbeidet bar frukter
Faste uttrykk
- falsk fruktfruktliknande plantedel (til dømes jordbær)
- forboden fruktdet ein ikkje har lov til, men som er mest lokkande
- forboden frukt smaker best