Nynorskordboka
skule 1, skole 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein skole | skolen | skolar | skolane |
| ein skule | skulen | skular | skulane |
Opphav
norrønt skóli, skúli, gjennom lågtysk schole; frå gresk skhole ‘fritid nytta til lærd verksemd’Tyding og bruk
- institusjon som driv regelbunden opplæring og undervisning
Døme
- skulen byrjar kring 20. august;
- ho arbeidde i skulen;
- den vidaregåande skulen
- som etterledd i ord som
- danseskule
- grunnskule
- høgskule
- krigsskule
- privatskule
- bygning som er innretta til å drive undervisning i;
Døme
- byggje ny skule;
- ha lang veg til skulen
- elevar og lærarar ved ein skule (1, 2)
Døme
- heile skulen hadde fri i går
- krins eller retning innanfor eit område, særleg vitskap og kunst
Døme
- framveksten av ein ny skule innanfor historiefaget
- livsrøynsler som utviklar og formar ein person
Døme
- arbeidet som nattevakt vart ein god skule;
- dei hadde gått i ein hard skule
Faste uttrykk
- av den gamle skulenprega av gammaldags tankegang
- han var bonde av den gamle skulen
- danne skulebli føredøme eller modell for ei ny retning (innan kunst, musikk, vitskap eller liknande)
- halde skulegje undervisning
- livets skulerøynsler i livet som er med på å utvikle og forme ein
- ta nokon i skulekritisere nokon og seie kva som er rett og gale;
irettesetje