Enkelt søk | Begge ordbøkene

Bokmålsordboka 1 oppslagsord

adjektiv

fra lavtysk , opprinnelig ‘som ligger oppå motstanderen i en brytekamp’

bedre, dyktigere eller lignende;
i særklasse;
suveren (2, 2)
Eksempel
- hun var dem helt overlegen i alt;
- en overlegen kunstner
klar (1, 7)
Eksempel
- en overlegen vinner
- brukt som adverb:
  seire overlegent
som har store tanker om seg selv;
storsnutet, hoven
Eksempel
- en overlegen fyr

adjektiv

frå lågtysk, opphavleg ‘som ligg oppe på motstandaren i ein brytekamp’

meir dugande, betre;
i særklasse;
suveren (2
Døme
- ho var heilt overlegen i alt
klar (1, 7)
Døme
- ein overlegen siger
- brukt som adverb:
  vinne overlegent
som har store tankar om seg sjølv;
hoven, innbilsk, sjølvgod
Døme
- ein overlegen fyr