nord 1
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt norðr; av nord (2Tyding og bruk
- himmelretning som ligg motsett retninga mot sola midt på dagen; motsett sør (1
Døme
- snu seg mot nord;
- det klarnar i nord;
- det bles frå nord;
- vinden går på nord;
- finne nord med hjelp av kompasset;
- Frankrike grensar mot Belgia i nord
- landområde eller stat som ligg i nordleg lei
Døme
- i det høge nord
- i bridge: spelar som har sør (1, 3) som makker (2)
Døme
- nord melder pass