improvisasjon
substantiv hankjønn
Opphav
frå italiensk; jamfør improvisereTyding og bruk
- det å framføre eit musikkstykke, dikt eller liknande utan førebuing;det å improvisere (2)
Døme
- teaterstykket har rom for improvisasjon og innspel frå publikum
- musikkstykke, dikt eller liknande som er improvisert
Døme
- tala var ein improvisasjon
- det å gjere noko spontant og utan førebuing
Døme
- evne til improvisasjon er viktig i jobben