brun 1
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt brún; kanskje samanheng med bru og bryggje (1Tyding og bruk
- (framståande) kant, rand
Døme
- augebrun;
- pannebrun;
- peisbrun;
- ta ei brun – ta litt av kanten på ei fjøl
- kant mellom ei flate og eit hall nedanfor
Døme
- bakkebrun;
- fjellbrun