inkarnasjon
substantiv hankjønn
Opphav
frå seinlatin incarnatio, av latin incarnare; jamfør inkarnereTyding og bruk
- lekamleggjering, personifisering av ein idé eller eigenskap
Døme
- han var sjølve inkarnasjonen av hat og djevelskap
- det at ein guddom viser seg i form av eit menneske eller eit dyr