Nynorskordboka
mon, monn
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein mon | monen | monar | monane |
| moner | monene | ||
| ein monn | monnen | monnar | monnane |
| monner | monnene | ||
Opphav
norrønt munr; samanheng med minne (1 og moneTyding og bruk
- hjelp, verknad, gagn, nytte, føremon
Døme
- sjå seg mon i noko;
- gjere ein innsats som det er mon i;
- det gjer mon
- glede, hugnad, lyst
- mål, grad, utstrekning
Døme
- ein mon større;
- i stor mon;
- i liten mon;
- i nokon mon;
- i same mon
- som etterledd i ord som
- saummon
Faste uttrykk
- alle moner dregkvart tilskot hjelper
- gjere noko på/for mongjere noko med vilje eller på trass
- ha/synast/tykkje mon ilike eller setje pris på
- ta sin mon igjenta rikeleg att det forsømde