Nynorskordboka
frikativ 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein frikativ | frikativen | frikativar | frikativane |
Opphav
av latin fricare ‘gni’, av frikativ (2; jamfør friksjonTyding og bruk
språklyd som blir laga av luftstraum i ein trong passasje i munnhola
Døme
- ‘s’ og ‘f’ er frikativar