våge 2
våga
verb
Opphav
norrønt vága; frå lågtyskTyding og bruk
- setje på spel;
Døme
- våge livet for å kome dei til hjelp;
- det lyt (el. får) våge seg med åkeren – det får gå som det kan
- driste (seg til), tore (3, 1), ha mot til
Døme
- våge seg opp på mønet;
- våge (seg til) å protestere;
- eg vågar ikkje å leggje ut i slikt vêr
- gå god for (ofte ironisk om noko(n) ein ikkje trur på eller liknande)
Døme
- det skal eg våge!
- eg vågar (meg) han