dyktig
adjektiv
Opphav
frå lågtysk; samanheng med dugeTyding og bruk
Døme
- ein dyktig musikar;
- ha ein dyktig stab
- brukt som adverb
- framsyninga var dyktig gjennomført
- i stand til, før (1, 1)
- som etterledd i ord som
- arbeidsdyktig
- levedyktig
- sjødyktig
- brukt som adverb: veldig (2), svært
Døme
- bli dyktig lei av alt maset