Nynorskordboka
flink
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| flink | flinkt | flinke | flinke |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| flinkare | flinkast | flinkaste |
Opphav
frå lågtysk , opphavleg ‘strålande’Tyding og bruk
Døme
- ein flink leiar;
- vere flink i matematikk;
- han er flink til å sy