front
substantiv hankjønn
Opphav
frå fransk; frå latin ‘panne’Tyding og bruk
Døme
- fronten på huset;
- kollidere front mot front
- fremste linje av hæravdeling (i oppstilling eller kamp)
Døme
- kjempe på brei front;
- på vikande front
- (personar i ein) samla (motstands)aksjon
Døme
- gå til samla front mot noko;
- danne ein front mot noko
- skiljelinje mellom to luftmassar med ulike eigenskapar
- som etterledd i ord som
- kaldfront
- polarfront
- område for verksemd eller liknande;
Døme
- på den sosiale fronten
Faste uttrykk
- ha front motvere retta mot; vere eit åtak på
- med front motvendt mot
- på vikande frontpå defensiven, i ferd med å gje opp, gje etter eller liknande