Avansert søk

Nynorskordboka 24 oppslagsord

fløyte 1

substantiv hokjønn

Opphav

gjennom lågtysk, frå gammalfransk; truleg samanheng med latin flare ‘puste’

Tyding og bruk

røyrforma blåseinstrument
Døme
- spele på fløyte
- - blokkfløyte
  - seljefløyte
  - tverrfløyte
pipe (1, 1) til å blåse signal i
Døme
- domaren bles i fløyta;
- fløyta gjekk for full tid

bukkehorn

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

horn på eller av ein bukk (1, 1)
blåseinstrument laga av bukkehorn (1)
bukkehornkløver

blåsar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

musikar som spelar eit blåseinstrument; til skilnad frå strykar
Døme
- eit band med fire blåsarar og trommer
drivande kar

basun

substantiv hankjønn

Uttale

basuˊn

Opphav

norrønt basún n, gjennom lågtysk; frå latin bucina ‘horn, lur’

Tyding og bruk

i bibelmål: lurliknande blåseinstrument
trombone
orgeltone som etterliknar tonen i ein basun (2)

Side 3 av 3

Resultat per side: