pinne 1
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt pinniTyding og bruk
- lite og smalt stykke av tre eller anna materiale;
Døme
- fuglen sit på ein pinne;
- ete sushi med pinnar
- som etterledd i ord som
- bomullspinne
- selepinne
- strikkepinne
- vedpinne
- noko som minner om ein pinne (1, 1), liten fisk eller liknande
Døme
- ingen storfisk, berre nokre pinnar
- liten dram eller matbit;
Døme
- ta seg ein pinne
- liten kjøt- eller fiskerett ved sida av eller etter eit grautmåltid;jamfør grautpinne
- brukt som etterledd i samansetningar: skrøpeleg eller småleg person;
- i ord som
- frosenpinne
- tørrpinne
Faste uttrykk
- bli ein pinne i likkista til nokonbli årsak til at nokon dør
- dette av pinnenbli overraska
- full pinnestor fart;
maksimal yting- her blir det full pinne frå starten;
- vi gav full pinne på dei siste etappane
- ikkje leggje to pinnar i krossla vere å hjelpe til, ikkje lyfte ein finger
- kjærleik på pinnesukkertøy festa på ein pinne
- stiv som ein pinnesvært stiv;
urørleg- ho vart ståande stiv som ein pinne og venta på kva som ville kome
- stå på pinne for nokongjere alt som ein annan ynskjer
- vandrande pinne
- vippe av pinnen
- skuve til sides;
fortrengje- heimelaget let seg ikkje vippe av pinnen
- gjere forvirra
- mange blir vippa av pinnen av ny teknologi
- vippe pinnebarneleik: støyte ein pinne av garde med ein annan pinne så langt som mogleg, og utan at motparten fangar han