Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
12 treff

Nynorskordboka 12 oppslagsord

underordne

underordna

verb

Opphav

frå tysk

Tyding og bruk

sortere under;
føye etter;
gjere avhengig av;
jamfør underordna
Døme
  • underordne eigne vurderingar eit overordna mål

Faste uttrykk

Artikkelside

underkaste

underkasta

verb

Opphav

truleg etter lågtysk

Tyding og bruk

utsetje nokon for
Døme
  • underkaste nokon streng disiplin

Faste uttrykk

Artikkelside

innordne

innordna

verb

Opphav

etter tysk einordnen

Tyding og bruk

plassere inn i eit system;
jamfør ordne (1)
Døme
  • innordne helsestellet under generalplanen

Faste uttrykk

  • innordne seg
    underordne seg, tilpasse seg
    • han greier å innordne seg alle forhold
Artikkelside

underkaste seg

Tyding og bruk

tilpasse seg;
Døme
  • underkaste seg lovene
Artikkelside

underordne seg

Tyding og bruk

Døme
  • underordne seg autoritetane
Artikkelside

underordning

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

  1. det å underordne eller vere underordna
    Døme
    • underordning under ein leiar
  2. i språkvitskap: det å vere underordna (3);
    til skilnad frå sideordning (2)
Artikkelside

underordna

adjektiv

Opphav

av underordne

Tyding og bruk

  1. som har eller gjeld ei lågare stilling (utan særleg avgjerdsmakt)
    Døme
    • ha ei underordna stilling
  2. som rangerer eller sorterer under (noko anna);
    Døme
    • vere underordna lova;
    • gruppa er underordna ein større samskipnad
  3. i språkvitskap: som er eit avhengig ledd i ein større heilskap
    Døme
    • undersetningar er underordna setningar
  4. mindre viktig
    Døme
    • eit underordna spørsmål;
    • vere av underordna verdi
Artikkelside

subsumere

subsumera

verb

Opphav

av latin sub- og sumere ‘ta’; jamfør sub-

Tyding og bruk

samanfatte under noko;
klassifisere, underordne
Artikkelside

innordne seg

Tyding og bruk

underordne seg, tilpasse seg;
Sjå: innordne
Døme
  • han greier å innordne seg alle forhold
Artikkelside

disiplin

substantiv hankjønn

Opphav

av latin disippel ‘opplæring’; jamfør disippel

Tyding og bruk

  1. evne og vilje til å underordne seg reglar;
    det å halde orden;
    Døme
    • vise disiplin;
    • halde disiplin i klassa
  2. felt innanfor eit fagområde eller ein sport;
    Døme
    • pedagogikken vart ein vitskapleg disiplin;
    • skiskyting er ein heller ny disiplin i idretten
Artikkelside
Side 1 av 2