Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

lukt 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt lukt, frå lågtysk , opphavleg ‘luftstraum’; same opphav som luft og loft

Tyding og bruk

(eigenskap hos stoff i gassform til) påverknad på luktecellene;
duft (1), ange (1
Døme
- lukta av nysteikt brød;
- det er ei vond lukt her;
- lukta reiv i nasen
- - godlukt
  - matlukt
  - skitlukt
luktesans
Døme
- miste lukt og smak på grunn av forkjøling

drukken

adjektiv

Opphav

perfektum partisipp av drikke (

Tyding og bruk

sterkt påverka av alkohol;
full, rusa
Døme
- han er godt drukken;
- eg var så drukken at eg ikkje kunne stå på beina
- - dauddrukken
ikkje i stand til å tenkje klart;
ør (1)
Døme
- drukken av glede
- - søvndrukken
heilt full eller gjennomsyra av
Døme
- ein vårdag drukken av sol og friske lukter
- - vassdrukken