Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

verb

deduseˊre

av latin de- og ducere ‘leie’

slutte seg til eller grunngje påstandar om eit særskilt tilfelle ut frå allmenn eller generell kunnskap;

til skilnad frå indusere

substantiv hankjønn

frå latin; av dedusere

det å dedusere;
utleiing, slutning
i filosofi: logisk utleiing og slutning frå det allmenne til det einskilde; til skilnad frå induksjon (1)

verb

frå latin , av in ‘i, på’ og ducere ‘føre, leie’

slutte (8) ved induksjon (1);
motsett dedusere
i fysikk: få fram elektrisk straum eller magnetisme ved induksjon (2)
i biologi: framkalle eller stimulere endring eller reaksjon
Døme
- indusere ein fødsel