søvn, svevn 1
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt svefn; jamfør soveTyding og bruk
- fysisk og mental kviletilstand der ein lukkar auga;det å sove (1)
Døme
- liggje i djup søvn;
- få for lite søvn;
- vekkje nokon av søvnen;
- bli rykt ut av søvnen av vekkjarklokka;
- eg må få meg litt søvn
- tilstand (hos levande organismar) med nedsett aktivitet, stopp i vekst og nedsette livsfunksjonar;
- brukt som etterledd i ord som
- vintersøvn
- materie ein får i augekroken når ein søv
Døme
- pirke søvnen ut av augekroken
Faste uttrykk
- evig søvndød (1, 1)
- han fall i evig søvn;
- ho søver den evige søvnen
- falle i søvngå frå vaken til sovande tilstand;
sovne - gni søvnen ut av auga
- i søvnemedan ein søv;
i ørska- gå i søvne;
- han går omkring som i søvne