Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

tine 2

tina

verb

Opphav

norrønt þíðna

Tyding og bruk

  1. transitivt: få (særleg is, snø) til å gå over i væskeform;
    Døme
    • tine isen
    • med varme få normal opning i (noko frose, særleg røyr)
      • tine frosne røyr
    • med varme få (noko frose) attende til den opphavlege konsistensen
      • tine (opp) frose kjøt
  2. intransitivt, særleg om snø, is: gå over i væskeform;
    Døme
    • isen tiner snart;
    • sola får snøen til å tine
    • om noko frose: med varme få att den opphavlege (blaute) konsistensen
      • det frosne kjøtet tinte litt om senn
    • om person:
      • tine opptø opp

tine 3

tina

verb

Opphav

norrønt tína

Tyding og bruk

  1. plukke, riste fisk ut av garn
  2. skilje snerpet frå byggkornet, reinske treskt korn
  3. ta nøtta or hamsen

tine 1

substantiv hokjønn

Opphav

gjennom lågtysk og, fransk; frå latin tina ‘vinfat’

Tyding og bruk

oval eller rund treøskje med berehandtak i loket;
Døme
  • ei tine til å ha niste i

platina

substantiv inkjekjønn

Uttale

plaˊtina

Opphav

av spansk plata ‘sølv’

Tyding og bruk

sølvkvitt metallisk grunnstoff (1) med atomnummer 78;
kjemisk symbol Pt