Nynorskordboka
tine 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei tine | tina | tiner | tinene |
Opphav
gjennom lågtysk og, fransk; frå latin tina ‘vinfat’Tyding og bruk
oval eller rund treøskje med berehandtak i loket;
Døme
- ei tine til å ha niste i